longed for

ex-specto ( expect-), āvi, ātum, 1, v. a., to look out for a thing (syn.: prospecto, opperior, maneo, moror, praestolor).

Objectively, to await, expect something that is to come or to take place, to be waiting for, etc. (very freq. and class.). —Constr. with the acc., with rel.-clauses, with dum, si, ut, quin, or absol.; very rarely with object-clause.

In gen.

With acc.:

caritatem,

Cato, R. R. 3, 2:

alicujus mortem,

Plaut. As. 3, 1, 28:

cum ea Scipio dixisset silentioque omnium reliqua ejus exspectaretur oratio,

Cic. Rep. 2, 38:

injurias,

id. ib. 1, 5:

transitum tempestatis,

id. Att. 2, 21, 2:

adventum alicujus,

Caes. B. G. 1, 27, 2; 2, 16, 2:

eventum pugnae,

id. ib. 7, 49 fin.:

scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est,

Ov. M. 3, 136:

cenantes haud animo aequo Exspectans comites,

i. e. waiting till they have done eating, Hor. S. 1, 5, 9 et saep.; cf.:

exspectandus erit annus,

I must wait a year, Juv. 16, 42. —

With relative and esp. interrogative clauses: exspectabat populus atque ora tenebat rebus, utri magni victoria sit data regni, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. s. 90, ed. Vahl.):

exspecto, quo pacto, etc.,

Plaut. Poen. 4, 1, 1:

exspecto, quid ad ista,

Cic. Tusc. 4, 20, 46; id. Verr. 2, 2, 38, § 92:

quid hostes consilii caperent, exspectabat,

Caes. B. G. 3, 24, 1:

exspectante Antonio, quidnam esset actura,

Plin. 9, 35, 58, § 121:

ne utile quidem, quam mox judicium fiat, exspectare,

Cic. Inv. 2, 28, 85; so,

quid exspectas quam mox ego dicam, etc.,

id. Rosc. Com. 15, 44:

et, quam mox signis collatis dimicandum sit, in dies exspectet,

id. 34, 11, 4; 3, 37, 5:

exspectans, quando, etc.,

Quint. 11, 3, 159.—

With dum, si, ut, etc.:

ne exspectetis meas pugnas dum praedicem,

Plaut. Truc. 2, 6, 1:

ne exspectemus quidem, dum rogemur,

Cic. Lael. 13, 44:

exspectas fortasse, dum dicat, etc.,

id. Tusc. 2, 7, 17:

exspectare, dum hostium copiae augerentur,

Caes. B. G. 4, 13, 2:

nec dum repetatur, exspectat,

Quint. 4, 2, 45:

Caesar non exspectandum sibi statuit, dum, etc.,

Caes. B. G. 1, 11 fin.; cf.:

nec vero hoc loco exspectandum est, dum, etc.,

Cic. Ac. 2, 7, 19:

rusticus exspectat, dum defluat amnis,

Hor. Ep. 1, 2, 42:

jam dudum exspecto, si tuum officium scias,

Plaut. Poen. prol. 12:

exspecto si quid dicas,

id. Trin. 1, 2, 61:

hanc (paludem) si nostri transirent, hostes exspectabant,

Caes. B. G. 2, 9, 1; id. B. C. 2, 34, 1:

nisi exspectare vis ut eam sine dote frater conlocet,

Plaut. Trin. 3, 3, 7:

mea lenitas hoc exspectavit, ut id quod latebat, erumperet,

Cic. Cat. 2, 12, 27:

nisi forte exspectatis ut illa diluam, quae, etc.,

id. Rosc. Am. 29, 82:

neque exspectant, ut de eorum imperio ad populum feratur,

Caes. ib. 1, 6, 6:

quare nemo exspectet, ut, etc.,

Quint. 7, 10, 14; Liv. 23, 31, 7; 26, 18, 5; 35, 8, 5 al.— Pass. impers.:

nec ultra exspectato, quam dum Claudius Ostiam proficisceretur,

Tac. A. 11, 26 fin.:

cum omnium voces audirentur, exspectari diutius non oportere, quin ad castra iretur,

Caes. B. G. 3, 24 fin. —

Absol.:

comites ad portam exspectare dicunt,

Cic. Fam. 15, 17, 1:

diem ex die exspectabam, ut statuerem, quid esset faciendum,

id. Att. 7, 26, 3:

exspectent paullum et agi ordine sinant,

Quint. 4, 5, 19.—

With object-clause:

cum expectaret effusos omnibus portis Aetolos in fidem suam venturos,

Liv. 43, 22, 2 Weissenb. ad loc.:

venturum istum,

Aug. Conf. 5, 6.—

Transf., of an abstract subject, like maneo, to await:

seu me tranquilla senectus Exspectat seu, etc.,

Hor. S. 2, 1, 58.

To look for with hope, fear, desire, expectation, to hope for, long for, expect, desire; to fear, dread, anticipate, apprehend.

With acc.:

reliquum est, ut tuam profectionem amore prosequar, reditum spe exspectem,

Cic. Fam. 15, 21 fin.; cf.:

quod magna cum spe exspectamus,

id. Att. 16, 16 E. fin.:

ego jam aut rem aut ne spem quidem exspecto,

id. ib. 3, 22 fin.: magnum inceptas, si id exspectas, quod nusquam'st, Plaut. Curc. 1, 2, 56:

quam (rem) avidissime civitas exspectat,

Cic. Phil. 14, 1, 1:

longiores (epistolas) exspectabo vel potius exigam,

id. Fam. 15, 16, 1:

finem laborum omnium,

Caes. B. G. 7, 85, 4:

illum ut vivat, optant, meam autem mortem exspectant scilicet,

to wish, Ter. Ad. 5, 4, 20:

fama mortis meae non accepta solum sed etiam exspectata est,

Liv. 28, 27, 9; cf.

in the pun with I.: cum Proculeius quereretur de filio, quod is mortem suam exspectaret, et ille dixisset, se vero non exspectare: Immo, inquit, rogo exspectes,

Quint. 9, 3, 68 Spald.:

nescio quod magnum hoc nuntio exspecto malum,

dread, Ter. Ph. 1, 4, 16:

mortem,

id. Hec. 3, 4, 8:

multis de causis Caesar majorem Galliae motum exspectans,

Caes. B. G. 6, 1, 1: 7, 43 fin. —With a personal object:

pater exspectat aut me aut aliquem nuntium,

Plaut. Capt. 2, 3, 22:

ite intro, filii vos exspectant intus,

id. Bacch. 5, 2, 86:

hic ego mendacem usque puellam Ad mediam noctem exspecto,

Hor. S. 1, 5, 83; cf. Ov. M. 14, 418:

video jam, illum, quem exspectabam, virum, cui praeficias officio et muneri,

Cic. Rep. 2, 42.—

Aliquid ab (rarely ex) aliquo (a favorite expression of Cicero):

a te hoc civitas vel omnes potius gentes non exspectant solum, sed etiam postulant,

Cic. Fam. 11, 5, 3; cf. id. ib. 3, 10, 1:

dixi Servilio, ut omnia a me majora exspectaret,

id. ib. 3, 12, 4:

alimenta a nobis,

id. Rep. 1, 4:

ab aliquo gloriam,

id. ib. 6, 19 fin.:

tristem censuram ab laeso,

Liv. 39, 41, 2:

ut ex iis (proletariis) quasi proles civitatis exspectari videretur,

Cic. Rep. 2, 22, 40.—

Aliquid ab or ex aliqua re (rare):

aliquid ab liberalitate alicujus,

Caes. B. C. 2, 28, 3:

dedecus a philosopho,

id. Tusc. 2, 12, 28:

omnia ex sua amicitia,

id. ib. 3, 60, 1.—

Aliquid aliquem (very rare): ne quid exspectes amicos, quod tute agere possies, Enn. ap. Gell. 2, 29; Sat. v. 38 Vahl.—

With object-clause:

quid mihi hic adfers, quam ob rem exspectem aut sperem porro non fore?

Ter. Phorm. 5, 9, 36:

exspecto cupioque te ita illud defendere,

Cic. Verr. 2, 3, 64, § 151.—With inf. alone (cf. cupio), Front. ad Ver. Imp. p. 137, ed. Rom.—

Absol. (very rare):

cum mihi nihil improviso, nec gravius quam exspectavissem pro tantis meis factis evenisset,

Cic. Rep. 1, 4:

aliquando ad verum, ubi minime exspectavimus, pervenimus,

Quint. 12, 8, 11.—

Poet. transf., of an abstr. subject, to have need of, require:

silvarumque aliae pressos propaginis arcus Exspectant,

Verg. G. 2, 27:

neque illae (oleae) procurvam exspectant falcem rastrosque tenaces,

id. ib. 2, 421; cf.:

lenta remedia et segnes medicos non exspectant tempora mea,

Curt. 3, 5, 13.—Hence, exspectātus ( expect-), a, um, P. a. (acc. to II.), anxiously expected, longed for, desired, welcome (class.):

carus omnibus exspectatusque venies,

Cic. Fam. 16, 7; cf.:

venies exspectatus omnibus,

id. ib. 4, 10, 1; Plaut. Most. 2, 2, 11:

quibus Hector ab oris exspectate venis?

Verg. A. 2, 282:

sensi ego in exspectatis ad amplissimam dignitatem fratribus tuis,

who were expected to arrive at the highest dignities of the state, Cic. de Sen. 19, 68:

ubi te exspectatum ejecisset foras,

i. e. whose death is waited, longed for, Ter. Ad. 1, 2, 29 Ruhnk.— Comp.:

nimis ille potuit exspectatior venire,

Plaut. Most. 2, 2, 12.— Sup.:

adventus suavissimus exspectatissimusque,

Cic. Att. 4, 4 a:

litterae,

id. Fam. 10, 5, 1:

triumphus,

Hirt. B. G. 8, 51 fin. —

In the neutr. absol.:

quis non diversa praesentibus contrariaque exspectatis aut speret aut timeat?

Vell. 2, 75, 2:

hosti Ante exspectatum positis stat in agmine castris,

before it was expected, Verg. G. 3, 348; so,

ante exspectatum,

Ov. M. 4, 790; 8, 5; Sen. Ep. 114:

ille ad patrem patriae exspectato revolavit maturius,

than was expected, Vell. 2, 123, 1.

dē-sīdĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [etym. dub.; cf. considero], to long for, greatly wish for, to desire something not possessed (freq. and class.—for syn. cf.: opto, requiro, expeto, appeto, affecto, cupio, concupisco, aveo, gestio, capto, volo).

In gen., with acc.:

Dies noctesque me ames, me desideres,

Ter. Eun. 1, 2, 113:

quam tu filium tuom, tam pater me meus desiderat,

Plaut. Capt. 2, 2, 66:

natura quid velit, anquirat, desideret,

Cic. Lael. 24:

nec sitio honores, nec desidero gloriam,

id. Q. Fr. 3, 5, 3:

dum illa desideramus, ab aliis avertimur,

Quint. 10, 6, 7:

quid desideremus aut deprecemur,

id. 4, 1, 52:

nec nunc vires desidero adolescentis non plus quam adolescens tauri aut elephanti desiderabam,

Cic. de Sen. 9; Caes. B. C. 3, 74, 2:

desiderantem quod satis est,

Hor. Od. 3, 1, 25:

Sextilem totum mendax desideror,

id. Ep. 1, 7, 2 et saep.—

With acc. and inf.:

me gratiam aps te inire verbis nil desidero,

Plaut. Stich. 4, 1, 10:

mihi dari haud desidero,

id. Merc. 1, 2, 37:

quo ullam rem ad se importari desiderent,

Caes. B. G. 4, 2.— With inf. alone:

mori,

Vulg. Apoc. 9, 6.—

With ab or in:

ab Chrysippo nihil magnum desideravi,

Cic. Rep. 3, 8; id. Att. 8, 14, 2; Quint. 3, 1, 2 al.:

ab milite modestiam et continentiam,

Caes. B. G. 7, 52 fin.:

in quo (Catone) summam eloquentiam,

Cic. Brut. 31, 118; id. Fin. 5, 5, 13; id. Fam. 8, 5, 1; id. Lael. 22, 82; Quint. 7, 2, 55 al.—

Absol.:

misere amans desiderat,

Plaut. Bacch. 2, 2, 30; id. Mil. 4, 6, 29; Ter. Heaut. 3, 1, 16 al.—

Of inanimate subjects:

desiderarunt te oculi mei,

Cic. Planc. 5, 13:

nullam virtus aliam mercedem laborum desiderat praeter, etc.,

id. Arch. 11, 28:

ut desiderat laus probationem, sic, etc.,

Quint. 3, 7, 4 et saep.:

desiderant rigari arbores,

Plin. 17, 26, 40, § 249.

With predominant idea of lacking, wanting, to miss any thing:

ex me audies, quid in oratione tua desiderem,

Cic. Rep. 2, 38:

si non est, nolis esse neque desideres,

Plaut. Bacch. 4, 8, 73:

quid a peritioribus rei militaris desiderari videbatur,

Caes. B. C. 3, 61, 3 et saep.—Esp. with quominus:

praeter quercum Dodonaeam nihil desideramus, quo minus Epirum ipsum possidere videamur,

Cic. Att. 2, 4, 5. —

Meton. (effectus pro causa), to lose something; and more freq. pass., to be missing, to be lost:

in eo proelio non amplius CC milites desideravit,

Caes. B. C. 3, 99; cf. id. ib. 3, 71:

ut nulla navis desideraretur,

id. B. G. 5, 23, 3; 7, 11, 8 et saep.:

neque quicquam ex fano praeter unum signum desideratum est,

Cic. Verr. 2, 4, 44; Vell. 2, 52, 6:

ex peditibus triginta,

Curt. 3, 29, 27.—

With the notion of inquiring, searching; to investigate, examine, discuss (rare):

sequitur ut morbo laborantibus remedia desiderentur,

Col. 9, 13, 1:

examina,

id. 9, 8, 1.— Impers.:

antequam desideraretur,

before the question should be raised, Vitr. 2, 6, 4.—Hence,

dēsīdĕrans, antis, P. a., in Sup. desiderantissimus, in the later writers for desideratissimus, as a term of endearment, heart's desire, best beloved:

vale, domine dulcissime, desiderantissime,

Fronto Ep. 5, 40; M. Aur. ib. 1, 5;

L. Aur. Verus,

ib. 2, 8; Inscr. Orell. 4644.— Adv.: dēsīdĕranter, acc. to no. I., with desire, eagerly (late Lat.):

appetere,

Cassiod. Var. 1, 4.— Comp.:

quanto desiderantius desideras,

Fronto Ep. ad Ver. Imp. 13.—

dēsīdĕrātus, a, um, P. a., wished for, longed for, welcome (very rare):

et veniet desideratus cunctis gentibus,

Vulg. Aggaei, 2, 8: blandissima et desideratissimi promissa. Plin. 30, 1, 1, § 2:

fratres desideratissimi,

Vulg. Philip. 4, 1;

and in inscrr. applied to a beloved person: FILIO DESIDERATISSIMO,

Inscr. Orell. 5068; id. Grut. 681, 2 al.

spēro, āvi, ātum, 1, v. a.

To hope (something desirable), to look for, trust, expect; to promise or flatter one's self (the predom. signif. of the word; syn.: confido, exspecto).

Absol.: spero, si speres quicquam prodesse potes sunt, Enn. ap. Fest. p. 333 Müll. (Ann. v. 410 Vahl.):

quoad Pompeius in Italiā fuit, sperare non destiti,

Cic. Att. 9, 10, 3:

sperat animus,

Plaut. Bacch. 1, 2, 36:

ut neque accusator timere neque reus sperare debuerit,

Cic. Clu. 7, 20:

jubes bene sperare et bono esse animo,

id. Deiot. 14, 38:

Attica nostra quid agat, scire cupio: etsi tuae litterae recte sperare jubent,

id. Att. 13, 17:

tu jam, ut spero et ut promittis, aderis,

id. ib. 16, 3, 4:

omnia experiar et, ut spero, assequar... Sed, ut spero, valebis,

id. ib. 7, 2, 6:

ut mihi detis hanc veniam accommodatam huic reo, vobis, quemadmodum spero, non molestam,

id. Arch. 2, 3:

Argyrippus exorari spero poterit, ut sinat, etc.,

Plaut. As. 5, 2, 67; cf.: Ch. Non usus veniet, spero. Sy. Spero hercle ego quoque, Ter. Heaut. 3, 2, 42:

interea fiet aliquid, spero,

id. And. 2, 1, 14: salvus sit;

spero,

id. Ad. 3, 3, 57.—

With acc.:

his omnibus victoriam sperantibus pacis nomen adferemus,

Cic. Phil. 12, 5, 10:

consulatum,

id. ib. 12, 6, 14:

gloriam sperabit a latronum gregibus,

id. ib. 12, 10, 26: magis adversos rerum exitus metuens quam sperans secundos, id. Fam. 6, 14, 1:

id ego et speraram prudentiā tuā fretus, et, ut confiderem, fecerunt tuae litterae,

id. ib. 12, 18: a quo nihil speres boni rei publicae, quia non vult;

nihil metuas mali, quia non audet,

id. Att. 1, 13, 2:

a quo genere hominum victoriam sperasset,

Caes. B. C. 3, 96 fin.:

omnia ex victoriā et ex suā liberalitate sperarent,

id. ib. 3, 6; cf. id. ib. 3, 60:

quibus (tormentis) ipsi magna speravissent,

id. ib. 2, 16 fin.:

spero meliora,

Cic. Att. 14, 16, 3:

aliquid sibi,

id. Tusc. 1, 36, 86; Sall. C. 37, 6:

bona alicuius,

Cic. Phil. 11, 6, 13:

hoc sperans, ut, etc.,

Caes. B. C. 3, 85:

sperare victoriam ab aliquo,

id. B. C. 3, 96: quod sapienter speravimus, perseveranter consectari, have expected, Col. praef. §

29: sperata gloria (opp. parta),

Cic. Q. Fr. 1, 1, 15; Liv. 28, 41, 6:

sperata praeda,

Caes. B. G. 6, 8:

spem speratam quom optulisti,

Plaut. Merc. 5, 2, 2:

civitatem optandam magis quam sperandam quam minimam posuit,

Cic. Rep. 2, 30, 52; Liv. 4, 15, 5:

exitum malis sperare,

Sall. C. 40, 2:

amicitiam, regnum,

id. J. 24, 5:

mortem honestam,

id. H. 2, 41, 2 Dietsch:

salutem,

id. C. 58, 16:

spes,

Curt. 5, 10, 1:

mali poenam, Lact. de Ira, 16, 8: perpetuam felicitatem,

Suet. Aug. 94; id. Vesp. 12; Sen. Ira, 3, 31, 2; Just. 21, 2, 5:

sperat infestis, metuit secundis Alteram sortem bene praeparatum Pectus,

Hor. C. 2, 10, 13:

grata superveniat, quae non sperabitur hora,

id. Ep. 1, 4, 14 et saep.: dis sum fretus, deos sperabimus, we will hope or trust in the gods, Plaut. Cas. 2, 5, 38; cf. id. Mil. 4, 5, 10; id. Cist. 2, 3, 52.—

With obj.-clause (so most freq.; usually with inf. fut.; less freq. but class. with inf. pres. or perf.).—With inf. fut.:

ego me confido liberum fore, tu te numquam speras,

Plaut. Pers. 2, 4, 15; Cic. Rep. 1, 20, 33:

ex quibus sperant se maximum fructum esse capturos,

id. Lael. 21, 79:

quod amicitiae nostrae memoriam spero sempiternam fore, etc.,

id. ib. 4, 15:

tu fac animo forti magnoque sis, speresque fore, ut, etc.,

id. Fam. 1, 5, 6 fin.; cf.:

spero fore, ut contingat id nobis,

id. Tusc. 1, 34, 82 et saep.— With inf. pres.:

qui istoc te speras modo Potesse dissimulando infectum hoc reddere,

Plaut. Most. 4, 3, 22:

spero me habere, qui hunc excruciem,

Ter. Eun. 5, 3, 11:

sperat se a me avellere,

id. ib. 3, 3, 14:

totius Galliae sese potiri posse sperant,

Caes. B. G. 1, 3:

spero, quae tua prudentia est, et hercule, ut me jubet Acastus, confido te jam, ut volumus, valere,

Cic. Att. 6, 9, 1:

sperabam tuum adventum appropinquare,

id. Fam. 4, 6, 3:

speremus, nostrum nomen volitare et vagari latissime,

id. Rep. 1, 17, 26:

spero te mihi ignoscere, si, etc.,

id. Fam. 1, 6, 2:

spero esse, ut volumus,

id. Att. 12, 6 b, 4:

ita quiddam spero nobis profici, cum, etc.,

id. ib. 1, 1; Sall. H. 4, 61, 2 Dietsch:

speramus carmina fingi posse,

Hor. A. P. 331: neque ego hanc abscondere furto Speravi, ne finge, fugam, I did not hope or expect, Verg. A. 4, 338.—So esp. when used like Engl. hope, in the sense trust, believe:

spero nostram amicitiam non egere testibus,

Cic. Fam. 2, 2:

id enim deos immortalis spero aequissimum judicare,

id. Phil. 11, 15, 39; cf. infra, II. fin. —With inf. perf.:

speravi miser Ex servitute me exemisse filium,

Plaut. Capt. 3, 5, 99:

me ejus spero fratrem propemodum Jam repperisse,

Ter. Eun. 1, 2, 123:

sperabam jam defervisse adulescentiam,

id. Ad. 1, 2, 72: spero tibi me causam probasse;

cupio quidem certe,

Cic. Att. 1, 1, 4:

spero cum Crassipede nos confecisse,

id. Q. Fr. 2, 4, 2:

et tum mirifice sperabat se esse locutum,

Cat. 84, 3:

sperasse libertatem se civium suorum emisse,

Liv. 4, 15, 6:

sperabam ita notata me reliquisse genera, etc.,

Cic. Fam. 7, 32, 1; id. Att. 2, 21, 2; 10, 7, 3. —Ellipt.:

qui semper vacuam, semper amabilem Sperat (sc. te fore),

Hor. C. 1, 5, 11.—

With ut and subj.:

quoniam, ut salvum vellent tyrannum, sperare non poterat,

Liv. 34, 27, 3:

ut patiatur... nec sperandum ulli nec concupiscendum est,

Sen. ad Polyb. 18, 6; Just. 5, 3, 3.—() In a Greek construction, with fut. part.:

visura et quamvis numquam speraret Ulixen, etc. (for se visuram esse),

Prop. 2, 9, 7 Paley ad loc.—

With de (very rare):

neque de otio nostro spero jam,

Cic. Att. 9, 7, 5; id. Verr. 2, 1, 2, § 6: de eo bene sperare (with obj.clause, cf. g supra), Nep. Milt. 1, 1.—

To look for, expect, apprehend that which is undesired, elpizô (rare, and mostly poet.;

in Cic. only with non, and ironically): nam quod tu speres, propulsabo facile,

Ter. And. 2, 3, 21:

mihi non hoc miserae sperare jubebas, Sed conubia laeta,

Cat. 64, 140:

haec merui sperare? dabis mihi, perfida, poenas,

Prop. 2, 5, 3:

hunc ego si potui tantum sperare dolorem, Et perferre, soror, potero,

Verg. A. 4, 419 (cf. Quint. 8, 2, 3); cf. Flor. 3, 1, 1:

haec adeo ex illo mihi jam speranda fuerunt Tempore, cum, etc.,

Verg. A. 11, 275:

mene efferre pedem, genitor, te posse relicto Sperasti?

id. ib. 2, 658; cf. Suet. Caes. 60:

si genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi,

expect, fear, Verg. A. 1, 543:

exstinguine mea Speravi te posse manu,

Val. Fl. 3, 295:

aliquod in Africā bellum,

Flor. 3, 1, 1:

jam quartanam sperantibus aegris,

Juv. 4, 57.—With a negative particle: Sc. Moneo ego te: te deseret ille aetate et satietate. Ph. Non spero. Sc. Insperata accidunt magis saepe quam quae speres, Plaut. Most. 1, 3, 40: id quod non spero, Afran ap. Charis. p. 195 P.:

sin a vobis, id quod non spero, deserar,

Cic. Rosc. Am. 4, 10: te tam mobili in me meosque esse animo non sperabam, Q. Metell. ap. Cic. Fam. 5, 1, 2:

non speravi te sequi,

Stat. Th. 6, 139.—Ironically:

quoniam haec satis spero vobis molesta videri,

Cic. de Or. 3, 13, 51.—Hence, spērātus, a, um, P. a., that is hoped or longed for; as subst.: spērātus, i, m.; spērāta, ae, f., a betrothed, intended, a lover; a bride (ante- and post-class.): curre et nuntia Venire me et mecum speratum adducere, Afran. ap. Non. 174, 31:

sperata, salve,

Plaut. Poen. 5, 4, 97; so, sperata, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 6, 7, 71; Afran. ap. Non. 174, 33; Arn. 4, 140; Hyg. Fab. 31; 33.—Once also of a wife not seen for a long time:

Amphitruo uxorem salutat laetus speratam suam,

Plaut. Am. 2, 2, 53.

spēro, āvi, ātum, 1, v. a.

To hope (something desirable), to look for, trust, expect; to promise or flatter one's self (the predom. signif. of the word; syn.: confido, exspecto).

Absol.: spero, si speres quicquam prodesse potes sunt, Enn. ap. Fest. p. 333 Müll. (Ann. v. 410 Vahl.):

quoad Pompeius in Italiā fuit, sperare non destiti,

Cic. Att. 9, 10, 3:

sperat animus,

Plaut. Bacch. 1, 2, 36:

ut neque accusator timere neque reus sperare debuerit,

Cic. Clu. 7, 20:

jubes bene sperare et bono esse animo,

id. Deiot. 14, 38:

Attica nostra quid agat, scire cupio: etsi tuae litterae recte sperare jubent,

id. Att. 13, 17:

tu jam, ut spero et ut promittis, aderis,

id. ib. 16, 3, 4:

omnia experiar et, ut spero, assequar... Sed, ut spero, valebis,

id. ib. 7, 2, 6:

ut mihi detis hanc veniam accommodatam huic reo, vobis, quemadmodum spero, non molestam,

id. Arch. 2, 3:

Argyrippus exorari spero poterit, ut sinat, etc.,

Plaut. As. 5, 2, 67; cf.: Ch. Non usus veniet, spero. Sy. Spero hercle ego quoque, Ter. Heaut. 3, 2, 42:

interea fiet aliquid, spero,

id. And. 2, 1, 14: salvus sit;

spero,

id. Ad. 3, 3, 57.—

With acc.:

his omnibus victoriam sperantibus pacis nomen adferemus,

Cic. Phil. 12, 5, 10:

consulatum,

id. ib. 12, 6, 14:

gloriam sperabit a latronum gregibus,

id. ib. 12, 10, 26: magis adversos rerum exitus metuens quam sperans secundos, id. Fam. 6, 14, 1:

id ego et speraram prudentiā tuā fretus, et, ut confiderem, fecerunt tuae litterae,

id. ib. 12, 18: a quo nihil speres boni rei publicae, quia non vult;

nihil metuas mali, quia non audet,

id. Att. 1, 13, 2:

a quo genere hominum victoriam sperasset,

Caes. B. C. 3, 96 fin.:

omnia ex victoriā et ex suā liberalitate sperarent,

id. ib. 3, 6; cf. id. ib. 3, 60:

quibus (tormentis) ipsi magna speravissent,

id. ib. 2, 16 fin.:

spero meliora,

Cic. Att. 14, 16, 3:

aliquid sibi,

id. Tusc. 1, 36, 86; Sall. C. 37, 6:

bona alicuius,

Cic. Phil. 11, 6, 13:

hoc sperans, ut, etc.,

Caes. B. C. 3, 85:

sperare victoriam ab aliquo,

id. B. C. 3, 96: quod sapienter speravimus, perseveranter consectari, have expected, Col. praef. §

29: sperata gloria (opp. parta),

Cic. Q. Fr. 1, 1, 15; Liv. 28, 41, 6:

sperata praeda,

Caes. B. G. 6, 8:

spem speratam quom optulisti,

Plaut. Merc. 5, 2, 2:

civitatem optandam magis quam sperandam quam minimam posuit,

Cic. Rep. 2, 30, 52; Liv. 4, 15, 5:

exitum malis sperare,

Sall. C. 40, 2:

amicitiam, regnum,

id. J. 24, 5:

mortem honestam,

id. H. 2, 41, 2 Dietsch:

salutem,

id. C. 58, 16:

spes,

Curt. 5, 10, 1:

mali poenam, Lact. de Ira, 16, 8: perpetuam felicitatem,

Suet. Aug. 94; id. Vesp. 12; Sen. Ira, 3, 31, 2; Just. 21, 2, 5:

sperat infestis, metuit secundis Alteram sortem bene praeparatum Pectus,

Hor. C. 2, 10, 13:

grata superveniat, quae non sperabitur hora,

id. Ep. 1, 4, 14 et saep.: dis sum fretus, deos sperabimus, we will hope or trust in the gods, Plaut. Cas. 2, 5, 38; cf. id. Mil. 4, 5, 10; id. Cist. 2, 3, 52.—

With obj.-clause (so most freq.; usually with inf. fut.; less freq. but class. with inf. pres. or perf.).—With inf. fut.:

ego me confido liberum fore, tu te numquam speras,

Plaut. Pers. 2, 4, 15; Cic. Rep. 1, 20, 33:

ex quibus sperant se maximum fructum esse capturos,

id. Lael. 21, 79:

quod amicitiae nostrae memoriam spero sempiternam fore, etc.,

id. ib. 4, 15:

tu fac animo forti magnoque sis, speresque fore, ut, etc.,

id. Fam. 1, 5, 6 fin.; cf.:

spero fore, ut contingat id nobis,

id. Tusc. 1, 34, 82 et saep.— With inf. pres.:

qui istoc te speras modo Potesse dissimulando infectum hoc reddere,

Plaut. Most. 4, 3, 22:

spero me habere, qui hunc excruciem,

Ter. Eun. 5, 3, 11:

sperat se a me avellere,

id. ib. 3, 3, 14:

totius Galliae sese potiri posse sperant,

Caes. B. G. 1, 3:

spero, quae tua prudentia est, et hercule, ut me jubet Acastus, confido te jam, ut volumus, valere,

Cic. Att. 6, 9, 1:

sperabam tuum adventum appropinquare,

id. Fam. 4, 6, 3:

speremus, nostrum nomen volitare et vagari latissime,

id. Rep. 1, 17, 26:

spero te mihi ignoscere, si, etc.,

id. Fam. 1, 6, 2:

spero esse, ut volumus,

id. Att. 12, 6 b, 4:

ita quiddam spero nobis profici, cum, etc.,

id. ib. 1, 1; Sall. H. 4, 61, 2 Dietsch:

speramus carmina fingi posse,

Hor. A. P. 331: neque ego hanc abscondere furto Speravi, ne finge, fugam, I did not hope or expect, Verg. A. 4, 338.—So esp. when used like Engl. hope, in the sense trust, believe:

spero nostram amicitiam non egere testibus,

Cic. Fam. 2, 2:

id enim deos immortalis spero aequissimum judicare,

id. Phil. 11, 15, 39; cf. infra, II. fin. —With inf. perf.:

speravi miser Ex servitute me exemisse filium,

Plaut. Capt. 3, 5, 99:

me ejus spero fratrem propemodum Jam repperisse,

Ter. Eun. 1, 2, 123:

sperabam jam defervisse adulescentiam,

id. Ad. 1, 2, 72: spero tibi me causam probasse;

cupio quidem certe,

Cic. Att. 1, 1, 4:

spero cum Crassipede nos confecisse,

id. Q. Fr. 2, 4, 2:

et tum mirifice sperabat se esse locutum,

Cat. 84, 3:

sperasse libertatem se civium suorum emisse,

Liv. 4, 15, 6:

sperabam ita notata me reliquisse genera, etc.,

Cic. Fam. 7, 32, 1; id. Att. 2, 21, 2; 10, 7, 3. —Ellipt.:

qui semper vacuam, semper amabilem Sperat (sc. te fore),

Hor. C. 1, 5, 11.—

With ut and subj.:

quoniam, ut salvum vellent tyrannum, sperare non poterat,

Liv. 34, 27, 3:

ut patiatur... nec sperandum ulli nec concupiscendum est,

Sen. ad Polyb. 18, 6; Just. 5, 3, 3.—() In a Greek construction, with fut. part.:

visura et quamvis numquam speraret Ulixen, etc. (for se visuram esse),

Prop. 2, 9, 7 Paley ad loc.—

With de (very rare):

neque de otio nostro spero jam,

Cic. Att. 9, 7, 5; id. Verr. 2, 1, 2, § 6: de eo bene sperare (with obj.clause, cf. g supra), Nep. Milt. 1, 1.—

To look for, expect, apprehend that which is undesired, elpizô (rare, and mostly poet.;

in Cic. only with non, and ironically): nam quod tu speres, propulsabo facile,

Ter. And. 2, 3, 21:

mihi non hoc miserae sperare jubebas, Sed conubia laeta,

Cat. 64, 140:

haec merui sperare? dabis mihi, perfida, poenas,

Prop. 2, 5, 3:

hunc ego si potui tantum sperare dolorem, Et perferre, soror, potero,

Verg. A. 4, 419 (cf. Quint. 8, 2, 3); cf. Flor. 3, 1, 1:

haec adeo ex illo mihi jam speranda fuerunt Tempore, cum, etc.,

Verg. A. 11, 275:

mene efferre pedem, genitor, te posse relicto Sperasti?

id. ib. 2, 658; cf. Suet. Caes. 60:

si genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi,

expect, fear, Verg. A. 1, 543:

exstinguine mea Speravi te posse manu,

Val. Fl. 3, 295:

aliquod in Africā bellum,

Flor. 3, 1, 1:

jam quartanam sperantibus aegris,

Juv. 4, 57.—With a negative particle: Sc. Moneo ego te: te deseret ille aetate et satietate. Ph. Non spero. Sc. Insperata accidunt magis saepe quam quae speres, Plaut. Most. 1, 3, 40: id quod non spero, Afran ap. Charis. p. 195 P.:

sin a vobis, id quod non spero, deserar,

Cic. Rosc. Am. 4, 10: te tam mobili in me meosque esse animo non sperabam, Q. Metell. ap. Cic. Fam. 5, 1, 2:

non speravi te sequi,

Stat. Th. 6, 139.—Ironically:

quoniam haec satis spero vobis molesta videri,

Cic. de Or. 3, 13, 51.—Hence, spērātus, a, um, P. a., that is hoped or longed for; as subst.: spērātus, i, m.; spērāta, ae, f., a betrothed, intended, a lover; a bride (ante- and post-class.): curre et nuntia Venire me et mecum speratum adducere, Afran. ap. Non. 174, 31:

sperata, salve,

Plaut. Poen. 5, 4, 97; so, sperata, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 6, 7, 71; Afran. ap. Non. 174, 33; Arn. 4, 140; Hyg. Fab. 31; 33.—Once also of a wife not seen for a long time:

Amphitruo uxorem salutat laetus speratam suam,

Plaut. Am. 2, 2, 53.

opto, āvi, ātum, 1 (optassis for optaveris, Plaut. Mil. 3, 1, 75), v. a. [root op, whence Gr. OPTÔ, opsomai; qs. to look out, pick out, = legere, eligere], to choose, select (anteclass. and poet.;

syn. deligo): utrum vis, opta, dum licet,

Plaut. Rud. 3, 6, 14; id. Aul. prol. 11:

sapientius opta,

Ov. M. 2, 102: non video hic, quid magnopere optem, Lucil. ap. Non. 358, 13:

inhoneste parare divitias,

Ter. And. 4, 5, 2:

locum tecto,

Verg. A. 1, 425:

locum regno,

id. ib. 3, 109:

externos duces,

id. ib. 8, 503:

L. Furium optavit,

Liv. 6, 25.—Hence, in relig. lang.:

optatam hostiam, alii optimam, appellant eam, quam aedilis tribus constitutis hostiis optat, quam immolari velit,

Fest. p. 186 Müll. —

Transf., to wish, wish for, desire (the predominant signification of the word; cf.:

volo, cupio, desidero, aveo): tua vita optanda est, Ter Phorm. 1, 3, 12: nihil nisi quod honestum sit,

Cic. Off. 1, 20, 66:

aliquid votis,

Verg. A. 10, 279:

vestitus, quem cupimus optamusque,

Cic. Phil. 14, 1, 2:

fortunam,

id. Pis. 14, 32.—With ut (class. and freq.):

(Phaëthon) optavit, ut in currum patris tolleretur,

Cic. Off. 3, 25, 94:

numquam a dis immortalibus optabo. ut, etc.,

id. Cat. 2, 7, 15.—With subj.:

optavi, peteres caelestia sidera tarde,

Ov. Tr. 2, 57.—With inf.:

hunc videre saepe optabamus diem,

Ter. Hec. 4, 4, 29:

cujus integrā re consilium exquirere optassem,

Plin. Ep. 3, 4, 2:

officia mandare, deponere optantibus,

id. Pan. 87, 2:

Darius equestri proelio decernere optabat,

Curt. 3, 11, 1; 4, 12, 4:

meliores liberos habere,

Suet. Oth. 1 fin.; Tac. Or. 9.—With acc. and inf.:

impleri sinus optabamus,

Quint. 10, 7, 23:

ex Indiā sospitem ipsum reverti,

Curt. 10, 1, 7:

quem te esse opto,

Cic. Fam. 10, 20, 3: omnes mortales sese laudarier optant, Enn. ap. Aug. Trin. 13, 6 (Ann. v. 551 Vahl.). — Absol.:

optare hoc quidem est, non docere,

Cic. Tusc. 2, 13, 30; cf. id. Ac. 2, 38, 121; id Fat. 20, 47: optare alicui aliquid, to wish one any thing, in a good sense:

equidem tibi bona optavi omnia,

Plaut. Rud. 3, 2, 25:

tibi optamus eam rem publicam, in quā, etc.,

Cic. Brut. 97, 331;

but mostly in a bad sense (= imprecari): si totum exercitum mortem mihi optasse crederem, Liv 28, 27, 10: quid mali feci, ut mihi pejorem reditum quam exitum optares?

Sen. Ben. 6, 37, 2:

furorem et insaniam optare alicui,

id. Pis. 20, 46; id. Tusc. 1, 44, 107: aliquid ab aliquo, to desire, require, demand any thing of any one:

quodvis donum et praemium a me optato, id optatum feres,

Ter. Eun. 5, 8, 27:

hoc et pallidus optas,

pray for, Juv. 10, 189.—Hence, op-tātus, a, um, P. a., wished, desired, longed for, agreeable, pleasing, pleasant, dear (class.):

optati cives, populares, incolae,

Plaut. Aul. 3, 1, 1:

rumores,

Cic. Fam. 16, 21, 1:

gloria,

Juv. 10, 187.— Comp.:

nihil mihi fuit optatius, quam, ut, etc.,

Cic. Fam. 1, 5, 1.— Sup.:

vale, mi optime et optatissime frater,

Cic. Q. Fr. 2, 8, 2.—

Subst.: optātum, i, n., a wish, desire:

di tibi semper omnia optata offerant,

Ter. Ad. 5, 9, 21; cf.

afferant,

Plaut. Capt. 2, 2, 105: eveniunt optata deae. Ov. M. 6, 370:

impetrare optatum,

Cic. Off. 3, 25, 94:

praeter optatum meum,

against my wish, id. Pis. 20, 46:

meis optatis fortuna respondit,

id. Fam. 2, 1, 1:

mihi in optatis est,

it is my wish, I wish, id. ib. 2, 13, 2.—Hence, adv.: optā-tō, according to one's wish (class.):

optato venire,

Plaut. Am. 2, 2, 26:

mihi veneris,

Cic. Att. 13, 28, 3:

optato ventis aestate coortis,

Verg. A. 10, 405. ‡† optostrōtum, i, n. [optos-strôton], a brick pavement, Not. Tir. p. 164.

opto, āvi, ātum, 1 (optassis for optaveris, Plaut. Mil. 3, 1, 75), v. a. [root op, whence Gr. OPTÔ, opsomai; qs. to look out, pick out, = legere, eligere], to choose, select (anteclass. and poet.;

syn. deligo): utrum vis, opta, dum licet,

Plaut. Rud. 3, 6, 14; id. Aul. prol. 11:

sapientius opta,

Ov. M. 2, 102: non video hic, quid magnopere optem, Lucil. ap. Non. 358, 13:

inhoneste parare divitias,

Ter. And. 4, 5, 2:

locum tecto,

Verg. A. 1, 425:

locum regno,

id. ib. 3, 109:

externos duces,

id. ib. 8, 503:

L. Furium optavit,

Liv. 6, 25.—Hence, in relig. lang.:

optatam hostiam, alii optimam, appellant eam, quam aedilis tribus constitutis hostiis optat, quam immolari velit,

Fest. p. 186 Müll. —

Transf., to wish, wish for, desire (the predominant signification of the word; cf.:

volo, cupio, desidero, aveo): tua vita optanda est, Ter Phorm. 1, 3, 12: nihil nisi quod honestum sit,

Cic. Off. 1, 20, 66:

aliquid votis,

Verg. A. 10, 279:

vestitus, quem cupimus optamusque,

Cic. Phil. 14, 1, 2:

fortunam,

id. Pis. 14, 32.—With ut (class. and freq.):

(Phaëthon) optavit, ut in currum patris tolleretur,

Cic. Off. 3, 25, 94:

numquam a dis immortalibus optabo. ut, etc.,

id. Cat. 2, 7, 15.—With subj.:

optavi, peteres caelestia sidera tarde,

Ov. Tr. 2, 57.—With inf.:

hunc videre saepe optabamus diem,

Ter. Hec. 4, 4, 29:

cujus integrā re consilium exquirere optassem,

Plin. Ep. 3, 4, 2:

officia mandare, deponere optantibus,

id. Pan. 87, 2:

Darius equestri proelio decernere optabat,

Curt. 3, 11, 1; 4, 12, 4:

meliores liberos habere,

Suet. Oth. 1 fin.; Tac. Or. 9.—With acc. and inf.:

impleri sinus optabamus,

Quint. 10, 7, 23:

ex Indiā sospitem ipsum reverti,

Curt. 10, 1, 7:

quem te esse opto,

Cic. Fam. 10, 20, 3: omnes mortales sese laudarier optant, Enn. ap. Aug. Trin. 13, 6 (Ann. v. 551 Vahl.). — Absol.:

optare hoc quidem est, non docere,

Cic. Tusc. 2, 13, 30; cf. id. Ac. 2, 38, 121; id Fat. 20, 47: optare alicui aliquid, to wish one any thing, in a good sense:

equidem tibi bona optavi omnia,

Plaut. Rud. 3, 2, 25:

tibi optamus eam rem publicam, in quā, etc.,

Cic. Brut. 97, 331;

but mostly in a bad sense (= imprecari): si totum exercitum mortem mihi optasse crederem, Liv 28, 27, 10: quid mali feci, ut mihi pejorem reditum quam exitum optares?

Sen. Ben. 6, 37, 2:

furorem et insaniam optare alicui,

id. Pis. 20, 46; id. Tusc. 1, 44, 107: aliquid ab aliquo, to desire, require, demand any thing of any one:

quodvis donum et praemium a me optato, id optatum feres,

Ter. Eun. 5, 8, 27:

hoc et pallidus optas,

pray for, Juv. 10, 189.—Hence, op-tātus, a, um, P. a., wished, desired, longed for, agreeable, pleasing, pleasant, dear (class.):

optati cives, populares, incolae,

Plaut. Aul. 3, 1, 1:

rumores,

Cic. Fam. 16, 21, 1:

gloria,

Juv. 10, 187.— Comp.:

nihil mihi fuit optatius, quam, ut, etc.,

Cic. Fam. 1, 5, 1.— Sup.:

vale, mi optime et optatissime frater,

Cic. Q. Fr. 2, 8, 2.—

Subst.: optātum, i, n., a wish, desire:

di tibi semper omnia optata offerant,

Ter. Ad. 5, 9, 21; cf.

afferant,

Plaut. Capt. 2, 2, 105: eveniunt optata deae. Ov. M. 6, 370:

impetrare optatum,

Cic. Off. 3, 25, 94:

praeter optatum meum,

against my wish, id. Pis. 20, 46:

meis optatis fortuna respondit,

id. Fam. 2, 1, 1:

mihi in optatis est,

it is my wish, I wish, id. ib. 2, 13, 2.—Hence, adv.: optā-tō, according to one's wish (class.):

optato venire,

Plaut. Am. 2, 2, 26:

mihi veneris,

Cic. Att. 13, 28, 3:

optato ventis aestate coortis,

Verg. A. 10, 405. ‡† optostrōtum, i, n. [optos-strôton], a brick pavement, Not. Tir. p. 164.

opto, āvi, ātum, 1 (optassis for optaveris, Plaut. Mil. 3, 1, 75), v. a. [root op, whence Gr. OPTÔ, opsomai; qs. to look out, pick out, = legere, eligere], to choose, select (anteclass. and poet.;

syn. deligo): utrum vis, opta, dum licet,

Plaut. Rud. 3, 6, 14; id. Aul. prol. 11:

sapientius opta,

Ov. M. 2, 102: non video hic, quid magnopere optem, Lucil. ap. Non. 358, 13:

inhoneste parare divitias,

Ter. And. 4, 5, 2:

locum tecto,

Verg. A. 1, 425:

locum regno,

id. ib. 3, 109:

externos duces,

id. ib. 8, 503:

L. Furium optavit,

Liv. 6, 25.—Hence, in relig. lang.:

optatam hostiam, alii optimam, appellant eam, quam aedilis tribus constitutis hostiis optat, quam immolari velit,

Fest. p. 186 Müll. —

Transf., to wish, wish for, desire (the predominant signification of the word; cf.:

volo, cupio, desidero, aveo): tua vita optanda est, Ter Phorm. 1, 3, 12: nihil nisi quod honestum sit,

Cic. Off. 1, 20, 66:

aliquid votis,

Verg. A. 10, 279:

vestitus, quem cupimus optamusque,

Cic. Phil. 14, 1, 2:

fortunam,

id. Pis. 14, 32.—With ut (class. and freq.):

(Phaëthon) optavit, ut in currum patris tolleretur,

Cic. Off. 3, 25, 94:

numquam a dis immortalibus optabo. ut, etc.,

id. Cat. 2, 7, 15.—With subj.:

optavi, peteres caelestia sidera tarde,

Ov. Tr. 2, 57.—With inf.:

hunc videre saepe optabamus diem,

Ter. Hec. 4, 4, 29:

cujus integrā re consilium exquirere optassem,

Plin. Ep. 3, 4, 2:

officia mandare, deponere optantibus,

id. Pan. 87, 2:

Darius equestri proelio decernere optabat,

Curt. 3, 11, 1; 4, 12, 4:

meliores liberos habere,

Suet. Oth. 1 fin.; Tac. Or. 9.—With acc. and inf.:

impleri sinus optabamus,

Quint. 10, 7, 23:

ex Indiā sospitem ipsum reverti,

Curt. 10, 1, 7:

quem te esse opto,

Cic. Fam. 10, 20, 3: omnes mortales sese laudarier optant, Enn. ap. Aug. Trin. 13, 6 (Ann. v. 551 Vahl.). — Absol.:

optare hoc quidem est, non docere,

Cic. Tusc. 2, 13, 30; cf. id. Ac. 2, 38, 121; id Fat. 20, 47: optare alicui aliquid, to wish one any thing, in a good sense:

equidem tibi bona optavi omnia,

Plaut. Rud. 3, 2, 25:

tibi optamus eam rem publicam, in quā, etc.,

Cic. Brut. 97, 331;

but mostly in a bad sense (= imprecari): si totum exercitum mortem mihi optasse crederem, Liv 28, 27, 10: quid mali feci, ut mihi pejorem reditum quam exitum optares?

Sen. Ben. 6, 37, 2:

furorem et insaniam optare alicui,

id. Pis. 20, 46; id. Tusc. 1, 44, 107: aliquid ab aliquo, to desire, require, demand any thing of any one:

quodvis donum et praemium a me optato, id optatum feres,

Ter. Eun. 5, 8, 27:

hoc et pallidus optas,

pray for, Juv. 10, 189.—Hence, op-tātus, a, um, P. a., wished, desired, longed for, agreeable, pleasing, pleasant, dear (class.):

optati cives, populares, incolae,

Plaut. Aul. 3, 1, 1:

rumores,

Cic. Fam. 16, 21, 1:

gloria,

Juv. 10, 187.— Comp.:

nihil mihi fuit optatius, quam, ut, etc.,

Cic. Fam. 1, 5, 1.— Sup.:

vale, mi optime et optatissime frater,

Cic. Q. Fr. 2, 8, 2.—

Subst.: optātum, i, n., a wish, desire:

di tibi semper omnia optata offerant,

Ter. Ad. 5, 9, 21; cf.

afferant,

Plaut. Capt. 2, 2, 105: eveniunt optata deae. Ov. M. 6, 370:

impetrare optatum,

Cic. Off. 3, 25, 94:

praeter optatum meum,

against my wish, id. Pis. 20, 46:

meis optatis fortuna respondit,

id. Fam. 2, 1, 1:

mihi in optatis est,

it is my wish, I wish, id. ib. 2, 13, 2.—Hence, adv.: optā-tō, according to one's wish (class.):

optato venire,

Plaut. Am. 2, 2, 26:

mihi veneris,

Cic. Att. 13, 28, 3:

optato ventis aestate coortis,

Verg. A. 10, 405. ‡† optostrōtum, i, n. [optos-strôton], a brick pavement, Not. Tir. p. 164.

* * *

* * *

* * *

ex-opto, āvi, ātum, 1, v. a., to wish or desire greatly, to long for a thing (class.).

With acc.:

quae majori parti pulcherrima videntur, ea maxime exoptant,

Cic. Off. 1, 32, 118:

Samnitium adventum,

Liv. 9, 25, 5:

illum exoptavit potius?

Plaut. Bacch. 3, 4, 3:

aliquid,

id. As. 3, 3, 133:

omnes te oderunt, tibi pestem exoptant,

wish you, Cic. Pis. 40, 96.—

With inf.-clause as object:

multis de causis te exopto quam primum videre,

Cic. Fam. 4, 6, 3:

aemulari neglegentiam alicuius,

Ter. And. prol. 20 (but not in Enn. Ann., where the better read. is laudarier optans, v. Vahl. p. 80).—

With ut:

omnium hominum exopto ut fiam miserorum miserrimus,

Plaut. Men. 5, 2, 65:

ut sempiternae laudi tibi sit iste tribunatus exopto,

Cic. Fam. 2, 7, 1.—

Absol.:

neque nobis cupientibus atque exoptantibus fructus otii datus est,

Cic. de Or. 1, 1, 2.—Hence, exoptātus, a, um, P. a., greatly wished or desired, longed for:

edepol me uxori exoptatum credo adventurum domum,

Plaut. Am. 2, 2, 22; id. Truc. 2, 6, 33; id. Capt. 5, 4, 9; id. Curc. 2, 3, 27:

Antiphila, maxume animo exoptata meo,

Ter. Heaut. 2, 4, 28:

ut exoptatum inimico nuntium primus adferret,

Cic. Rosc. Am. 7, 19:

erit et tibi exoptatum optinget,

Plaut. Mil. 4, 2, 20; id. As. 3, 3, 136.— Comp.:

nihil exoptatius adventu meo,

Cic. Att. 5, 15, 1.— Sup.:

o mi ere exoptatissume,

Plaut. Trin. 4, 3, 65:

gratulatio,

Cic. Att. 4, 1, 2.— Adv. seems not to occur.

vōtīvus, a, um, adj. [votum].

Of or belonging to a vow, promised by a vow, given in consequence of a vow, votive (class.):

ludi,

Cic. Verr. 1, 10, 31; cf. Plin. 7, 48, 49, § 158:

tabula,

Hor. C. 1, 5, 14:

juvenca,

id. Ep. 1, 3, 36:

sanguis,

Ov. H. 20, 236:

tura,

id. Am. 3, 13, 9:

carmina,

id. A. A. 1, 205: legatio, which was undertaken (often as a mere pretext) to fulfil a vow in a province, Cic. Att. 4, 2, 6; 15, 11, 4:

noctes,

Prop. 2, 28, 62 (3, 26, 16).—

Conformable to one's wish, wished for, longed for, desired (post-class.):

conspectus,

App. M. 7, p. 193, 9:

hospitium,

id. ib. 8, p. 216, 24:

nuptiae,

id. ib. 5, p. 167, 32: mors, Prud. steph. 10, 330: constabat, votivum, illi fuisse, quod, etc., Treb. Gall. 3.

* * *

* * *

invĭdĭōsus, a, um, adj. [invidia].

Full of envy, envious, invidious, hostile (i. q. invidus;

class.): illa peraeque Prae se formosis invidiosa dea est,

Prop. 2, 28, 10 (3, 24, 10):

vetustas,

Ov. M. 15, 234.—

Enviable:

possessiones,

Cic. Agr. 2, 26 init.; cf. id. Font. 5, 9:

pecunia,

id. Balb. 25, 66; so,

nec curis erat (Pactolus) invidiosus harenis,

by reason of, Ov. M. 11, 88; cf.:

invidiosior mors,

id. ib. 7, 603;

and in a good sense,

Prop. 2, 1, 73:

spes procorum,

desired, longed for, Ov. M. 4, 794; 9, 10:

praemia,

id. ib. 13, 414:

solacia,

Juv. 13, 179.—

Exciting envy or hatred, envied, hated, hateful, odious (i. q. invisus):

etiam si is invidiosus ac multis offensus esse videatur,

Cic. Clu. 58:

damnatio,

id. Verr. 2, 2, 17, § 42:

triumphum accipere, invidiosum ad bonos,

id. Att. 8, 3, 6:

in eos,

id. Cael. 9:

invidiosis nominibus utebatur consul,

Liv. 34, 7:

invidiosa oratione multitudo credula accenditur,

Just. 2, 8, 9:

laudatrix Venus mihi,

Ov. H. 17, 126. — Sup.:

invidiosissimus,

Cic. Font. 5; id. Clu. 37, 103; Sen. Contr. 31 fin. — Hence, invĭdĭōsē, adv., enviously, invidiously; hatefully, odiously (class.):

dicere,

Cic. Ac. 2, 47; id. Mil. 5; Sen. Ep. 87; Auct. Her. 4, 20, 28.— Comp.:

expulsus,

Vell. 2, 45.